Wszystko czerwone / Всё красное - Joanna Chmielewska

Przez trzy spokojne dni oddawałam się intensywnym rozmyślaniom. Rzecz wydawała się beznadziejna. Edek zetknął się przypadkowo, czy może nie przypadkowo, to obojętne, w Warszawie z facetem, który uprawiał nielegalną i niesympatyczną działalność na rzecz greckich aferzystów. Wykrył, iż facetowi pomaga jakaś osoba z otoczenia Alicji i zaniepokoił się możliwością wplątania Alicji w aferę. Przyjechał, usiłował ją ostrzec, po pijanemu zdradził, że wie za dużo, wobec czego padł trupem. Gdyby potem zginął tylko Kazio Elżbiety, który siedząc z miłości w krzakach, mógł dojrzeć mordercę, wszystko byłoby jasne i zrozumiałe. Zbrodniarz zabija Edka, żeby mu zamknąć gębę i zabija Kazia, żeby nie zostać wykryty. Tymczasem Kazio zjadł truciznę przez oczywistą pomyłkę, morderca natomiast upodobał sobie Alicję i od kilku tygodni czyni uporczywe starania, zmierzające do zgładzenia przede wszystkim jej. Logicznie wnioskując, należy mniemać, że Alicja bezwzględnie jest dla niego niebezpieczna.

Jakim sposobem (каким образом), do diabła (к черту), Alicja może być dla niego niebezpieczna (Алиция может быть для него опасной)? Po wyjściu pana Muldgaarda (после ухода пана Мульгора) zebrałam do kupy wszystkich (я собрала в кучу всех), Alicję (Алицию), Zosię i Pawła (Зосю и Павла), i kazałam im się nad tym zastanawiać (и велела им подумать об этом). Protestowali nawet dość krótko (они даже протестовали довольно недолго), bo nadmiar atrakcji (поскольку избыток развлечений), połączonych z niepewnością (объединенных = в сочетании с неуверенностью), stał się wręcz nie do zniesienia (стал просто невыносимым) i rozwikłanie sprawy (и развязка дела) wydawało się szczytem szczęścia (казалась пределом счастья; szczyt — вершина, предел).

— O przeczytanie listu mu nie chodziło (ему не было так важно прочитать письмо = письмо его не интересовало), to pewne (это точно) — stwierdziła Zosia (решила Зося). — List jest (письмо есть), przeczytany (оно прочитано), i co z tego (и что из этого)? Nic (ничего).

— mógł nie wiedzieć (он мог не знать), co Edek tam napisał (что Эдек там написал), i bać się (и бояться), że napisał więcej (что написал больше) — zauważyła Alicja (отметила Алиция).

— Dajcie spokój listowi (оставьте письмо в покое) — powiedziałam zniecierpliwiona (сказала я раздраженно). — Już uzgodniliśmy (мы уже согласились), że prędzej się znajdzie po śmierci Alicji (что оно, скорее, найдется после смерти Алиции) niż za życia (чем при /ее/ жизни). To musi być coś innego (это = тут должно быть что-то другое). Alicja, ty powinnaś znać tego faceta (Алиция, ты должна знать этого типа)!

Jakim sposobem, do diabła, Alicja może być dla niego niebezpieczna? Po wyjściu pana Muldgaarda zebrałam do kupy wszystkich, Alicję, Zosię i Pawła, i kazałam im się nad tym zastanawiać. Protestowali nawet dość krótko, bo nadmiar atrakcji, połączonych z niepewnością, stał się wręcz nie do zniesienia i rozwikłanie sprawy wydawało się szczytem szczęścia.

— O przeczytanie listu mu nie chodziło, to pewne — stwierdziła Zosia. — List jest, przeczytany, i co z tego? Nic.

— mógł nie wiedzieć, co Edek tam napisał, i bać się, że napisał więcej — zauważyła Alicja.

— Dajcie spokój listowi — powiedziałam zniecierpliwiona. — Już uzgodniliśmy, że prędzej się znajdzie po śmierci Alicji niż za życia. To musi być coś innego. Alicja, ty powinnaś znać tego faceta!

— Mam zażądać (мне что, потребовать), żeby mi się przedstawił (чтобы он мне представился)?

— Głupiaś (глупая = дура). Mam na myśli przeszłość (я имею в виду прошлое). Musiałaś go chyba znać (ты, наверняка, должна была его знать) i widywać z Anitą albo z Ewą (и видеть/встречать /его/ с Анитой или Эвой), tylko sobie tego nie przypominasz (только этого не помнишь). Albo może jeszcze z kimś innym (или, может, еще с кем-то другим) i morderca się boi (и убийца боится), że sobie to przypomnisz (что ты это вспомнишь). Może jednak rusz pamięcią (может, все-таки пошевели памятью/мозгами)?

— Anitę widywałam z jej pierwszym mężem (Аниту я видела с ее первым мужем). Zresztą, ty też (впрочем, ты тоже) … Jasny blondyn (светлый блондин) w typie skandynawskim (скандинавского типа). Przemalować się mógł (мог перекраситься), ale nosa sobie nie zmienił (но носа себе /точно/ не поменял).

— Słusznie sięgasz w odległe lata (ты правильно вспоминаешь отдаленные года; sięgać czegoś — вести начало от чего-л., восходить к чему-л.) …

— Mam zażądać, żeby mi się przedstawił?

— Głupiaś. Mam na myśli przeszłość. Musiałaś go chyba znać i widywać z Anitą albo z Ewą, tylko sobie tego nie przypominasz. Albo może jeszcze z kimś innym i morderca się boi, że sobie to przypomnisz. Może jednak rusz pamięcią?

— Anitę widywałam z jej pierwszym mężem. Zresztą, ty też… Jasny blondyn w typie skandynawskim. Przemalować się mógł, ale nosa sobie nie zmienił.

— Słusznie sięgasz w odległe lata…

— Zaraz (секундочку) — przerwał bardzo zamyślony Paweł (перебил очень задумчивый Павел). — Może on myślał (может, он думал) …

— Może jednak (может, все-таки) słuszniej byłoby mówić „ona” (правильнее бы было говорить «она») — zaproponowała Zosia (предложила Зося). — Na tapecie mamy dwie baby (на повестке дня мы имеем = у нас две бабы). mówmy wprost (давайте говорить прямо).

— Niech będzie (пусть будет /так/) — zgodził się Paweł (согласился Павел). — Może ona myślała (может, она думала), że Edek powiedział Alicji (что Эдек сказал Алиции) coś więcej (нечто большее) i ona to wie (и она это знает)? Albo że coś przywiózł (или что он что-то привез), co jej nasunie jakąś myśl (что ей навеет какую-то мысль)? I nikomu innemu tylko Alicji (и никому другому, только Алиции)?

— Przecenił mnie (он меня переоценил) — mruknęła Alicja (пробормотала Алиция). — Nic mi się nie nasuwa (ничего мне это не навевает).

— Bo Edek nic nie przywiózł (потому что Эдек ничего не привез) …

— Owszem, wódkę (конечно, привез — водку).

— wódka ci też nic nie nasuwa (водка тебе тоже ничего не навевает)?

— Nawet dość dużo (даже очень много), ale raczej bez związku (но, скорее, без связи = это не имеет отношения к делу).

— Zaraz — przerwał bardzo zamyślony Paweł. — Może on myślał…

— Może jednak słuszniej byłoby mówić „ona” — zaproponowała Zosia. — Na tapecie mamy dwie baby. mówmy wprost.

— Niech będzie — zgodził się Paweł. — Może ona myślała, że Edek powiedział Alicji coś więcej i ona to wie? Albo że coś przywiózł, co jej nasunie jakąś myśl? I nikomu innemu tylko Alicji?

— Przecenił mnie — mruknęła Alicja. — Nic mi się nie nasuwa.

— Bo Edek nic nie przywiózł…

— Owszem, wódkę.

— wódka ci też nic nie nasuwa?

— Nawet dość dużo, ale raczej bez związku.

— Może obejrzyj jeszcze raz te zdjęcia (может, просмотри еще раз эти фотографии)? — powiedziałam beznadziejnie (безнадежно сказала я). — Może obejrzyj jakieś stare notatki (может, просмотри какие-то старые записи), kalendarze czy ja wiem co (календари или /откуда/ я знаю что = что-то еще) … Starą korespondencję (старую переписку), stare buty (старые туфли) …

— Stare torebki (старые сумочки), stare rękawiczki (старые перчатки), stare kapelusze (старые шляпы) …

— Przestańcie się wygłupiać (перестаньте дурачиться), ja mówię poważnie (я серьезно говорю).

— Z tego wszystkiego (из этого всего) mogę obejrzeć tylko stare kalendarze (я могу посмотреть только старые календари) i stare kapelusze (и старые шляпы) — powiedziała Alicja melancholijnie (меланхолично сказала Алиция). — Tak się składa (так складывается = получается), że akurat wiem (что я как раз знаю), gdzie są (где они). Wątpię (сомневаюсь), czy to coś da (что это что-то даст), ale mogę spróbować (но могу попробовать).

— Może obejrzyj jeszcze raz te zdjęcia? — powiedziałam beznadziejnie. — Może obejrzyj jakieś stare notatki, kalendarze czy ja wiem co… Starą korespondencję, stare buty…

— Stare torebki, stare rękawiczki, stare kapelusze…

— Przestańcie się wygłupiać, ja mówię poważnie.

— Z tego wszystkiego mogę obejrzeć tylko stare kalendarze i stare kapelusze — powiedziała Alicja melancholijnie. — Tak się składa, że akurat wiem, gdzie są. Wątpię, czy to coś da, ale mogę spróbować.

— Masz jeszcze stare kapelusze (ты имеешь = у тебя еще есть старые шляпы)? — spytała Zosia (спросила Зося), bardzo zainteresowana (очень заинтересованная).

— Mam (имею = есть), i nawet łatwo dostępne (и даже легко доступные). Stoją w pudle w piwnicy (они стоят в коробке в погребе), musiałam je zdjąć z antresoli przedwczoraj (мне пришлось их снять с антресолей позавчера), jak wyciągałam walizki (когда я вытаскивала чемоданы).

— Nie do wiary (невозможно поверить = да ну)! Pokaż (покажи)!

Rozważania nam trochę okulały (наши рассуждения слегка захромали), czemu niekoniecznie trzeba się dziwić (чему необязательно нужно удивляться = что неудивительно). Alicja lubiła kapelusze (Алиция любила шляпы) i przed laty miewała bardzo piękne (и когда-то у нее были очень красивые /экземпляры/), przy czym (при чем), nigdy nic nie wyrzucając (никогда ничего не выбрасывая), a za to uzupełniając je (а зато = наоборот, дополняя их) swoimi i cudzymi oryginalnymi pomysłami (своими и чужими оригинальными идеями), dysponowała w końcu olśniewającą kolekcją (в итоге, она располагала ослепительной коллекцией). Możliwość obejrzenia tego wszystkiego (возможность посмотреть все это) to była rzadka okazja (это был редкий случай), bo zazwyczaj trzymała je w miejscu niedostępnym (поскольку обычно она держала их в недоступном месте) i nie miała ochoty (и не имела охоты = желания) wyciągać i pokazywać (вытаскивать и показывать).

— Masz jeszcze stare kapelusze? — spytała Zosia, bardzo zainteresowana.

— Mam, i nawet łatwo dostępne. Stoją w pudle w piwnicy, musiałam je zdjąć z antresoli przedwczoraj, jak wyciągałam walizki.