Здубавецьця (кнiга) (на белорусском языке) - Рыгор Бородулин

Жывець шэртам, вэртам, перавэртам.

Ежа - толькi шалёнаму сабаку на хвост вылiць.

Ядкi на зуб.

Перад сячэць, а зад валачэць.

Калi ж будзе тое лялё?

Далёка пьяны гойкаў.

Воз ня воз - на семярых падвёз, а мне й досiць.

Па Пахомку шапка, па гаўну й пакрышка.

У мяне кароткi завароткi.

Яму не калёсы занасiць.

Чалавеча, цi ёсьць у цябе галава на карку?

Пацалуй мяне сягоньня, а я цябе заўтра.

Сваё сонца i ў попеле вiдно.

Ня знайшоў шчасьця зраньня - ня шукай яго на зьмярканьнi.

Кожная пачвара знойдзiць сабе пару.

Заяц ня трэплецца.

Заяц, i той злосьць маiць.

Кожнаму дразду па сваiм гнязду.

Х.й начаваў, а другi прасiўся (нiчога няма).

Ён табе ня шыш-варона й ня кукуй-заяц.

Стаяць нi на жары, нi на вары.

Завiло ў матылях.

Рабi, рабi, а дзюра мала.

Ня бачыў ты яшчэ савы смаленай.

Жыву, нiчога ня маю, але й з вазоў ня хапаю.

Яму стала нi па каню, нi па аглоблях.

Ня хухры-мухры, а рух-рух.

Глядзi, зробiш кiсла.

Засьмярдзiць пад сталом, запахнiць на стале.

Багатым быць маю надзею: прадам сучку ў нядзелю.

Сава вiдна па палёце, а сакол па паглёдзе.

Даць уносьнiцу (улычнiцу).

Багаты на канi, а махляр на сьвiньнi - i махляр перагонiць.

Застаўся толькi дух ды пятух.

Пiшчыць, як сьвiньня ў пярэплаце (у друках).

Ня нашага носу палосу.

Лепi першы гнеў, чым апошнi.

У гневаша (надуцькi) губы тоўсты, а срака тонка.

Заробiць стыднiцу.

Свая рука ня сука.

Устаў, яшчэ чорт у кулачыкi ня бiў.

Былi б пабразгачы, будуць i паслухачы (паслугачы).

Хадзiць у панiбраццi.

Гдзе тылькi фэст, там пан Юзаф ест.

Нi каровы, нi каня, жыву сабе, як паня.

Хоць альховы, ды смаляк.

Чым поршы, тым горшы.

Вось твой хамут, вось твая дуга й я табе болi ня слуга.

Такая праўда, што сучка дзёгаць зьела i ў ляпе бела.

Мяне на работу ня хвалiлi, але й на ежу ня ганiлi.

Загарэлася бяроста ў срацы.

Малы - з чорта пералетка.

Набойнае шыла танна каштуiць.

Ня падпускаць анi на храбт.

Таўстая, як кукамi зьбiта.

Лепi палавы хлеб, ды першы, чым другi пшонны.

На базары й бык цельны, i певень зь яйцом.

Ня быў ты на смычковым пераезьдзе.

Ня столькi брагi, колькi зьвягi.

Золата з гаўном змолата.

Язык бяз косьцi, што захочаць, тое й хвосьцiць.

Пакуль лес адзенецца, невядома, дзе хто дзенецца.

Лежань ляжыць, а яму доля бяжыць.

Па дастатку пякуць букатку.

Хоць наўздагон, ды навыперадкi.

Крычала, крычала: "Падай патарчала!"

I да мяса трэба закраса.

Дзярэцца, як жаба на крэў.

Мужык так гаруiць па жонцы, як баба па iголцы.

Цi мужык памёр, цi праньнiк сплыў.

Будзiць горка - праплююць, а салодка - праглынуць.

Краса пракрасiцца, а розум прыгадзiцца.

Саламяны мужык i залатыя дзеткi, а ня прамяняеш.

Вон! Каб i вонках ня было.

Дурны, аж круцiцца.

Па малаку ног ня павалаку.

Калi сяродка поўная, тады й канцы йграюць.

Зьбiраецца, як сьвёкар полкi (пялёнкi) паласкаць.

Баба, як ракiта, прыжывушчая.

I сьвяты б паскакаў, каб гарэлкi паспытаў.

Асiна ня лясiна, каза ня скацiна.

Ад чаго яму стала, ад круп цi ад сала?

Ня хочаш расказваць - нясi ў кiшанi.

Усё ж ня з-за вугла, а з-за стала.

Бог ня слухаiць, што сьвiньня рухаiць.

Зайшоў за Дунай i дамоў ня бувай.

Каб ня еў, ня спаў, у Амерыцы б стаў.

Будуць блiны каля Дзьвiны.

Гаршчок гаршку ганьбу даець, а абодва дзюравыя.

Чмут-беламут, у чортавы лапцi абут.

Бягом, горб ушчамiўшы.

Як з пiпкi выгарыць.

Прыйшоў з сяла, гонiць з двара.

Што ўбiў, тое i ўехаў.

Кожны сабе мякашом, а другому коркай.

Нiводная гаспадыня пад пяколам ня здохла - усе жывуць.

На балючыя вочы пароша валiцца.

Калi гаспадыня з голаду памрэць, дык яе пад прыпечкам пахаваюць.

Ня хацi ты ракаў i ня мачы ты сраку.

Памог, як кашаль кольцы.

Густая каша дзяцей ня разганяiць.

Дабранач - усе блохi нанач.

Дасьць Бог дзень, дасьць i пажытак.

Ешце, хоць кiшкi на плечы.

Пень гарэў, а воўк сраку грэў, iскра пала й радня стала.

Хто дуж, той лепш.

Абы з рук далоў, а з ног само звалiцца.

Няхай жывець, красуецца, пакуль на х.. ня ўссунецца.

Памагло, ня памагло, а ад сэрца адлягло.

Гадзiць, як благой скуле.

Аж гадзiць, як сьляпы па п..дзе гладзiць.

Цяпер праўду ваўкi зьелi.

Яшчэ й марац пад нос зашмарыць.

Вялiк пень, ды дуплен.

Ёсь што казаць, няма каму слухаць.

Цяжка пачаць, а кiнуць лёгка.

Глядзi, каб цябе сарокi ня ўкралi, падумаюць, што сыр, - гэтак вымыўся.

Дванаццаць з поўначы прабiла, прывёз на базар Зуська мыла й пачаў таргаваць.

Кожнае дыханьне любiць папiханьне.

Ня да любеблi, калi рукi пакрэплi.

З Богам, Хадорка, калi людцы здараюцца.

Да Зьмiтры дзеўкi хiтры, а пасьля Зьмiтры, хоць сраку вытры.

У вас папелi, а ў нас паелi.

Цялятка ў срачцы, а ён з абушком бегаiць.

Адарваў гнiлому цяляцi хвост.

Зроб бела й гуляй сьмела.

Шлёп гаўно ў кашу, у панскую, ды ня ў нашу!

Сабака ня зьесь, пакуль ня пакачаiць.

Прайсьцi туркi-баркi.

Горка рэдзька, ды ядуць, дрэнна замужам, ды йдуць.

Валуй раменныя вушы.

Прыдзiць каза да ваза, ды ня будзiць сена.

I духу-паху ня чуваць.

Мая душка ня перабiрушка.

Гэта табе ня ў яйцы пiшчыць.

Хоць за вала, абы дома ня была.

Сава сьпiць, а кур чуiць.

Трэба жыць i мучыцца, пакуль сьмерць налучыцца.

У багатага пана багатыя яйцы.

Напiўся да зялёных мятлiкаў.

У яе маланьня з-пад хваста сьвiшчыць.

Кiй на кiй завадзiць, а абед на абед - не.

З лясочку дачакаеш, а з пясочку - не.

Нечага таму богу кланяцца, каторы на нас ня глядзiць.

Еш, пакуль рот сьвеж, а як завянiць, ня заглянiць (а як памрэш, i калом ня ўвапрэш).

Белае, як сьвiное цела.

Шанасьць такая, як воўк кабылу шанаваў.

Золата ўсюдых золата, а гаўно ўсюдых гаўно.

Пьець, як у бот лiець.

У мяне хоць кунiца, ды ў рот, а ў цябе сiнiца, ды ў год.

Залапiць вочы (даць хабар).

Краса завянiць, а шчасьце ня абманiць.

Вясельле наша - хлеб i каша.

Думай за мара, а сьмерць за плячмi.

Злодзя пройдзiць, хата астанецца, а агонь нiчога ня пакiнiць.

Голад - ня цётка, ён iлжэць i крадзiць.

Цярпi, Грышка, спасён будзiш, а ня выцерпiш, чартом будзiш.

Зьеш х.., а рыба дорага.

Ня будзь выдатнiкам, ня будзь астатнiкам.

Хто чаго хочаць, той таго даскочыць.

Хто чужое ня шануiць, той свайго ня маiць.

Жонка - радня за парог.

Такi добры, толькi на небе зьвёзды зьбiраць.

У iх вада няразьлiтая (пра сяброўства).

Варона на многа сукоў садзiцца, нi на водным ня жывець.

Бог ня бяз ног.

Добра вам жыць! (Кажуць на разьвiтаньне.)

Пайшоў бы ў мнiхi, дык яйцы лiхi.

Харош, як сьвiньня ў дождж.

Так стараўся, аж язык замакрэў.

Адбяры, Божа, стыд, буду пьян i сыт.

Бог, як у пень, душу ўторкнуў.

Свая хатка, як родная матка.

Дзе конь качаiцца, там поўсьць астанiцца.

Нос, як кiчаўка (кiсялёўка).

Вушацкiя бляхары паехалi ў Вушачу кусацца.

Дзе трушком, дзе бяжком, а дзе й шагам.

У сваёй хацi i качарга мацi.

Розум па запатылку (патылiцы) цячэць.

З аднаго боку пячэць, а з другога душу валачэць (ля вогнiшча).

Падупалага ня лiчы за прапалага.

Прапаў, як муха ў сыраватцы.

К чорту ў зубы залезiць.

Ну, як дуж-крэпак?

Нi скубсьцi, нi смалiць.

Купцы на расторгi.

Знойдуцца на рукi мукi.

Нi стуль, нi ссюль.

Крычы, хоць разарвiся.

Найшоў дзеўку па свайму калену.

Твой сiчас, як жыдоўскi зараз.

Яму мазгi выпетрыла.

Салому еш, а фасону ня губляй.

Забi мяне лапцем (калi ня так).

Абцёр троху пархi, дык i капызiцца.

Сяньнiк ня падушка, нявестка ня дачушка.

Хай у вас будзе ня сьпiта, ня зьета!

На ласы кусочак знойдзiцца куточак.

Плача, як па ўмiрушчаму.

Мужыку калена пакажы, толькi праўды ня кажы.

Шыла, шыла i гаўном завяршыла.

Ня бойся сабакi брахлiвага, а бойся кусьлiвага.

Падторкнуўся, як чорт з каўшом пад брагу.

Лгаць, як у лёд.

Добрая цацотка (цаца).

Як у мядзьвежжу вушку (утульна).

Каб ты так з носам быў, як гэта праўда.

Як сабака падхартаны.

Як на шпiгах сядзець.

Сесьцi макам (саладом).

Цыбуля, як тынок.

Гаворыш, як сьпiш.

Нi ў пiр, нi ў вiр, нi ў добрыя людзi (зь некiм).

Гавары, кум, ды абедай.

За другiм бачыць пажашкi, а за сабой i бярвеньнi ня бачыць.

Цёмна, хоць ражна выставi.

Як на мокрую п...у блохi.

Свой лес - свае зайцы.

Муха ня разарвець бруха.

Торкаў, торкаў, то ў буракi, то ў моркву.

Як хочаш, вышэй сракi ня падскочыш, ты скачаш i яна з табой.

Ляжыць ужо на боскай пасьцелi.

З малачком i зямельку абгонiш (мама дадавала: як абгонiцца ў роце, дык i праглынецца).

За слабо i цыган павесiўся.

I Аўгiньня нявiнна, i Iгнат ня вiнават, а вiнавата хата, што пусьцiла Iгната.

Заробiў бочку мякiны.

Хто дарогу пытаiць, той ня блукаiць.