Вязнi (на белорусском языке) - Мопассан Де

- Пампуйце.

Жалезнае каромысла запрацавала, усярэдзiне ў рукаве з труб глуха забулькала, i вось ужо гэты булькат рынуўся па прыступках у склеп, нагадваючы плёскат фантана, плёскат у басейне з залатымi рыбкамi.

Запанавала чаканне.

Прамiнула гадзiна, потым другая, трэцяя.

Камендант узбуджана хадзiў сюды-туды па кухнi, раз-пораз прыпадаў вухам да падлогi i прыслухоўваўся, намагаючыся зразумець, што робiць чужынец, i пытаючыся ў сябе, цi хутка ён капiтулюе.

Нарэшце чужынец заварушыўся. Было чуваць, як у склепе перасоўвалi бочкi, перагаворвалiся, плёхалi па вадзе.

I вось гадзiне а восьмай ранку з прадухi данёсся голас:

- Мой хацеф хафарыць пан францускi афiцiр.

Не дужа высоўваючы з акна галаву, Лявiнь адказаў:

- Здаяцеся?

- Стаюс.

- У такiм разе спачатку выкiньце зброю.

I тут жа ўсе ўбачылi, як у дзiрку выткнулася i ўпала на снег стрэльба, потым другая, трэцяя - усе шэсць стрэльбаў. Той самы голас крыкнуў:

- Польш няма! Хушэй: мой патануф.

Камендант скамандаваў:

- Адставiць!

Рычаг помпы апусцiўся i замёр.

Калi кухню запоўнiлi насцярожаныя салдаты са стрэльбамi напагатове, камендант нетаропка падняў дубовае века.

Спачатку з'явiлiся чатыры мокрыя галавы, чатыры бялявыя галавы з доўгiмi выцвiлымi валасамi, i вось са склепа адзiн за адным вылезлi шасцёра мокрых, разгубленых немцаў.

Iх схапiлi i звязалi. Потым, баючыся якой-небудзь неспадзяванкi, усе адразу рушылi назад у горад, раздзялiўшыся на дзве групы: адна суправаджала вязняў, другая - Малуазона, якога паклалi на сяннiк, а сяннiк - на жэрдкi.

У Рэтэль вярнулiся з перамогай.

Пан Лявiнь быў узнагароджаны ордэнам за тое, што ўзяў у палон прускi авангард, а таўстун булачнiк атрымаў медаль за раненне ў баi з ворагам.